Zbigniew Józef Zieliński, urodzony 12 maja 1926 roku w miejscowości Żychlin, to postać, która zapisała się w polskiej historii XX wieku. Zmarł 20 czerwca 2006 roku w Warszawie, pozostawiając po sobie ślady w polskiej polityce.
Był on polskim politykiem komunistycznym, który miał znaczący wpływ na wydarzenia tamtych czasów, pełniąc funkcję posła na Sejm PRL w VII i VIII kadencji.
Życiorys
Zybigniew Zieliński przyszedł na świat jako syn Franciszka i Leokadii. W okresie od 1940 do 1945 roku pracował jako ślusarz-mechanik w Zakładach Mechanicznych Naprawy Maszyn, które mieściły się w Kutnie. Po zakończeniu wojny, w latach 1945–1948, zatrudniony był jako ślusarz oraz referent personalny w Spółdzielni Pracy „Poziom-Radiator” w Warszawie. Następnie, do roku 1949, pełnił obowiązki referenta personalnego w Technicznej Obsłudze Rolniczej z siedzibą w Kutnie, a do 1950 roku pracował jako instruktor ds. spółdzielczości produkcyjnej.
W latach 1949–1952 Zbigniew był kierownikiem terenowych wydziałów propagandy w Związku Młodzieży Polskiej. W kolejnych latach, od 1952 do 1953, był słuchaczem Centralnej Szkoły Partyjnej, która znajdowała się przy Komitecie Centralnym Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 1948 związał się z Polską Partią Robotniczą, a po jej połączeniu z PZPR kontynuował swoją karierę w strukturach nowej partii.
W 1953 roku Zbigniew objął stanowisko zastępcy kierownika wydziału, a od 1954 do 1959 był kierownikiem wydziału propagandy Warszawskiego Komitetu Wojewódzkiego partii. Ukończył studia wyższe z zakresu ekonomii w Wyższej Szkole Nauk Społecznych w roku 1963. W latach 1962–1965 pełnił funkcję I sekretarza Komitetu Powiatowego PZPR w Grodzisku Mazowieckim. Od 1965 zasiadał w Wojewódzkim Komitecie Partii. W latach 1965–1967 był wiceprzewodniczącym, a w okresie od 1971 do 1973 przewodniczącym prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie.
W kolejnych latach, od 1967 do 1971, pełnił funkcję sekretarza Wojewódzkiego Komitetu, najpierw w zakresie ekonomicznym, a później w organizacyjnym. W latach 1973–1975 Zbigniew Zieliński został I sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Łodzi i równocześnie kierował Prezydium tamtejszej Wojewódzkiej Rady Narodowej. Od 1975 do 1981 roku był członkiem Komitetu Centralnego partii, równocześnie kierując działem ekonomicznym do 1977 oraz wydziałem odpowiedzialnym za przemysł, transport i budownictwo, będąc jednocześnie w sekretariacie KC.
W 1976 roku zdobył mandat posła na Sejm PRL VII kadencji w okręgu Legnica, gdzie zasiadał w Komisji Handlu Zagranicznego. W 1980 roku uzyskał reelekcję w tym samym okręgu. W kolejnej kadencji Sejmu, VIII, pracował w Komisji Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych.
Odznaczenia
Zbigniew Zieliński, wybitna postać w swoim fachu, został uhonorowany licznymi odznaczeniami, które odzwierciedlają jego wkład w rozwój społeczny i zawodowy. Wśród przyznanych mu wyróżnień znajdują się:
- Order Sztandaru Pracy I klasy,
- Order Sztandaru Pracy II klasy,
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski,
- Złoty Krzyż Zasługi,
- Srebrny Krzyż Zasługi.
Przypisy
- Aleksander Kochański: Polska 1944–1991. Informator historyczny. Struktury i ludzie. T. 1. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2022, s. 325. ISBN 978-83-8229-465-1. [dostęp 26.11.2024 r.]
- „Trybuna”, nr 146 (4960), 24–25.06.2006 r., s. 4.
- „Trybuna Robotnicza”, nr 37 (11 107), 16–17.02.1980 r., s. 5.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Krzysztof Kołach | Zbigniew Dembowski | Jacek Andrzejewski | Henryk BieńkowskiOceń: Zbigniew Zieliński (1926–2006)