Kościół parafialny pod wezwaniem św. Apostołów Piotra i Pawła znajduje się w Żychlinie. Jest to miejsce o dużym znaczeniu duchowym, które przyciąga wiernych nie tylko z samej miejscowości, lecz także z okolic. Warto zaznaczyć, że kościół ten jest integralną częścią parafii rzymskokatolickiej pod tym samym wezwaniem, oferującą różnorodne dziedziny działalności, które łączą społeczność lokalną.
Świątynia jest nie tylko miejscem modlitwy, ale także znaczącym elementem kulturowym i historycznym Żychlina. W jej murach odbywają się różne wydarzenia religijne, które podkreślają tradycję i duchowość mieszkańców regionu.
Historia
Kościół we wsi Żychlin posiada swoją historię sięgającą przynajmniej 1331 roku, kiedy to został zniszczony w pożarze wywołanym przez Krzyżaków. Późniejsze wzmianki potwierdzająisniejące fundacje, z 1418 roku, w których Rocznik Archidiecezji Warszawskiej informuje o ufundowaniu kościoła przez Wojciecha z Żychlina, herbu Szeliga. Jednakże można znaleźć informacje, które wskazują, że to jego dziadek dokonał tejże fundacji.
Budowla powstała w 1813 roku, wykonana była z rżniętych bali, a jej dach pokryty był gontem. Kościół usytuowany był na Starym Rynku, dzisiaj zwanym Placem Wolności. Parafia Żychlin, w okresie od XIV do XIX wieku, borykała się z poważnymi niedostatkami w zakresie finansowania i zasobów, co sprawiało, że była jedną z najgorzej wyposażonych parafii w regionie.
W XVII wieku problemy z utrzymywaniem parafii stały się szczególnie dotkliwe. Dopiero dzięki staraniom Tomasza Pruszaka, kasztelana gdańskiego, oraz jego małżonki z rodu Skarżyńskich, udało się przełamać te trudności. Oddali oni w wieczystą dzierżawę należący do nich folwark o powierzchni 18 włok, znany obecnie jako Wola Popowa, który później przeszedł na własność parafii. Ważnym wydarzeniem w historii tej parafii był fakt, że ostatnie zbiory z tego folwarku zebrał ksiądz proboszcz Walenty Kondracki.
Dzięki hojności Tomasza Pruszaka i jego żony, dotychczasowy drewniany kościół w Żychlinie został zastąpiony nową konstrukcją, która znalazła się przy Nowym Rynku. Nowym patronami tej świątyni zostali Św. Apostołowie Piotr i Paweł.
Wyposażenie
Główna nawa w kościele jest ukształtowana na planie wydłużonego prostokąta, w tym przypadku prezbiterium kończy się wielobocznie. Po bokach nawy znajdują się arkadowe ściany oraz przejścia prowadzące do dwóch kaplic. Elewacja frontowa kościoła składa się z dwóch kondygnacji, które są rozczłonkowane pilastrami i zwieńczone falistym szczytem z rzeźbami przedstawiającymi św. Apostołów Piotra i Pawła. Dach budowli jest dwuspadowy i posiada małą wieżyczkę. Wnętrze kościoła zdobi pięć ołtarzy pochodzących z I połowy XIX wieku, w tym cztery w stylu neoklasycystycznym oraz jeden barokowy.
W głównym ołtarzu umieszczony jest obraz patronów tej świątyni, a w bocznych ołtarzach znajdują się wizerunki takich świętych jak: św. Wojciech, Stanisław Kostka, Niepokalane Poczęcie Najświętszej Maryi Panny, Matka Boża Nieustającej Pomocy oraz św. Antoni. W jednej z kaplic można zobaczyć obraz św. Walentego, zaś w drugiej – krucyfiks w stylu barokowym. Kaplica św. Walentego jest dodatkowo wyposażona w barokową chrzcielnicę wykonaną z marmuru.
Na ścianach kościoła umieszczone są stacje drogi krzyżowej z gipsu, a także obrazy Matki Bożej Różańcowej oraz św. Michała Archanioła. W kaplicach umieszczono obrazy św. Anny i św. Józefa, namalowane przez artystę Strungego w 1862 roku, oraz przedstawienia św. Rocha, wskrzeszenie córki Jaira, św. Marka Ewangelisty i św. Teresy. Dodatkowo, w świątyni znajdują się nagrobki osób takich jak: Aleksander Pruszak, Tomasz Pruszak i ks. Walenty Kondracki.
W wyniku ofiar parafian, kościół przeszedł renowację w 1884 roku, zarówno na zewnątrz, jak i wewnątrz. W latach 1929–1930 zainstalowano elektryczność oraz zakupiono trzy żyrandole w stylu eklektycznym odlane z mosiądzu, a także 28 kinkietów.
Budynek przetrwał I wojnę światową w nienaruszonym stanie, lecz w 1920 roku nastąpiła wymiana więźby dachowej i zdjęcie wieżyczki. W trakcie II wojny światowej kościół został zrabowany i zamieniony na magazyn, a także doszło do uszkodzenia dachu oraz dewastacji grobowców na cmentarzu przykościelnym. 10 lutego 1945 roku kościół został ponownie otwarty, co dało początek systematycznym remontom.
W 1946 roku założono ogrodzenie, a w 1947 roku przeprowadzono gruntowny remont organów, które były 11-głosowe i wyprodukowano je przez firmę A. Hamona z Warszawy. Następne lata przyniosły kontynuację prac renowacyjnych, które objęły m.in. wymianę witraży i odnowienie wnętrza kościoła. W latach 60. dokonano gruntownego remontu dachu.
Między 1973 a 1978 rokiem, kościół przeszedł kolejną modernizację, polegającą na zainstalowaniu radia, ogrzewania elektrycznego, wymianie posadzki na marmurową, a także wymianie głównych i bocznych drzwi na nowe dębowe. W 1982 roku wnętrze świątyni ponownie odnowiono, a zewnętrzne tynki pomalowano farbą emulsyjną oraz odnowiono ogrodzenie. W 1984 roku osuszono ściany budynku oraz zabezpieczono przed wilgocią, a także położono betonowy chodnik wokół kościoła.
W latach 1996–1997 przeprowadzono kapitalną renowację wnętrza, przywracając jego pierwotną malaturę. Odnowiono ołtarz główny i obrazy, stacje drogi krzyżowej, ambonę oraz organy. W 2000 roku więźba dachowa została ponownie zaimpregnowana. Z okazji Wielkiego Jubileuszu 2000 lat Chrześcijaństwa, w prezbiterium kościoła zbudowano marmurowy Stół Słowa Bożego, a także Stół Chleba Pańskiego, które upamiętniają ten ważny jubileusz.
Obok samego kościoła znajduje się dzwonnica, murowana, czworoboczna i dwukondygnacyjna, z namiotowym dachem pokrytym miedzią, w której najstarszym dzwonem jest „Św. Piotr”. Od 1998 roku w dzwonnicy funkcjonuje kaplica przedpogrzebowa z chłodnią. 18 maja 1992 roku, w dniu 72. rocznicy urodzin Karola Wojtyły, odsłonięto popiersie Jana Pawła II z brązu, usytuowane na cokole z granitu, na placu zlokalizowanym pomiędzy kościołem a Domem im. Jana Pawła II.
Oceń: Kościół św. Apostołów Piotra i Pawła w Żychlinie